Salwator, miejsce szczególnej tradycji dawnego pogaństwa, kultu Słowian.

To tylko fragment Krakowskich GONTYN.

Miejsce MOCY ?

Chram  http://pl.wikipedia.org/wiki/ChramChram (także kącina, kupiszta; niepoprawnie: kontyna, gontyna) – przedchrześcijański typ budowli sakralnej u Słowian – miejsce spotkań, modlitw, nabożeństw i wróżb, którego rolę pierwotnie pełniły święte gaje. W językach ukraińskim, rosyjskim i białoruskim,czeskim, bułgarskim chram nadal jest powszechnie lub zamiennie używanym określeniem świątyni. Określenia chram w języku polskim używa się również w odniesieniu do świątyń shintoistycznych, dla odróżnienia od świątyń buddyjskich. Słowo gontyna jest wyrazem sztucznym, stworzonym ok. 1860, przez Bronisława Trentowskiego, fałszywie odtworzone przez adideację do słowa gont z kronik niemieckich z XII wieku[1].

Zasadniczo w środowiskach badawczych przyjęto tezę, iż na terenach obecnej Polski tzw. pogaństwo słowiańskie (z powodu Chrztu Polski) nie rozwinęło się na tyle by wykształcić znaczącą warstwę kapłańską czy też by wznosić budowle sakralne. O ile niewykształceniu się warstwy kapłańskiej przeczyć mogą poniekąd badania językoznawcze (choćby takich terminów jak żerca czywołchw), o tyle brak śladów budowy świątyń na terenach obecnej Polski niektóre środowiska tłumaczą przeprowadzaną stosunkowo wcześnie i bezkompromisowo chrystianizacją. Według zwolenników istnienia pogańskich świątyń we wczesnym średniowieczu, ich brak czyniłby te ziemie swego rodzaju ewenementem zakładając, że takowe spotykano u Słowian Zachodnich – m.in. w Szczecinie iWolinie, a nawet wschodnich). Potwierdzenia tej tezy, wraz z rozwojem nauki, doszukują się oni w najnowszych badaniach archeologicznych (szczególnie w tych miejscach przeprowadzanych badań archeologicznych, gdzie na terenie Polski lokalizację kącin sugerowały wcześniej liczne podania i legendy związane choćby z historią polskich miast lub wręcz chrześcijańskich sanktuariów – np. Kościół w Mileszkach – kiedy to wówczas szczycono się wręcz niszczeniem pogańskich chramów i budowaniem w tym miejscu świątyń chrześcijańskich)…………………………………………….

Kościół Najświętszego Salwatora w Krakowie

                                        

http://pl.wikipedia.org/wiki/Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82_Naj%C5%9Bwi%C4%99tszego_Salwatora_w_Krakowie

Kościół Najświętszego Salwatora w Krakowie – zabytkowy kościół znajdujący się na krakowskim Zwierzyńcu, na niewielkim wzgórzu stanowiącym wschodnie zakończenie masywu Wzgórza św. Bronisławy (ul. św. Bronisławy 9).

Historia

Początki kościoła nie zostały ostatecznie wyjaśnione. Tradycja głosi, że kościół miał powstać na miejscu pogańskiej świątyni, a kazania tutaj miał głosić jeszcze św. Wojciech.

W źródłach pisanych pierwsza wzmianka o kościele znajduje się w Roczniku Kapitulnym Krakowskim, gdzie pod rokiem 1148 zanotowano dediactio ecclesiae sancti Salvatoris. W przywileju księciaBolesława Wstydliwego z 1256 fundacja przypisana jest jego poprzednikom, książętom krakowskim. Jan Długosz z kolei jako fundatora wymienia Piotra ze Skrzynna (Piotra Włostowica).

Badania archeologiczne, wielokrotnie prowadzone w XX w. nie dały całkowicie jednoznacznej odpowiedzi na pytanie o początki kościoła. Pierwsi badacze (Z. Gawlik, J. Hawrot, A. Żaki) opowiadali się za powstaniem świątyni zasadniczo w XII w.[2]Jednak prowadzący badania w latach 60. i 70. W. Grabski, W. Zin i F. Radwański, którzy dokonali tutaj znaczących odkryć, postawili tezę o trzech fazach budowli średniowiecznej:

§ faza I – kościół na planie krzyża greckiego, datowany najpóźniej na drugą połowę X w. (a wiązany z panowaniem czeskim lub nawet wielkomorawskim – datacja na podstawie analogii w powstawaniu budowli na planie krzyża greckiego na terenie Europy Środkowej oraz wezwania kościoła),

§ faza II – rotunda, postawiona na miejscu prezbiterium, podczas gdy pozostałe części kościoła na planie krzyża greckiego mogły służyć np. jako palatium,

§ faza III – kościół romański z XII w., którego relikty znajdują się w murach dzisiejszej świątyni[3].

Teoria ta, choć często pojawiająca się do dziś w popularnych publikacjach, zakwestionowana została przez dość przekonywające wyniki badań T. Lenkiewicz-Radwańskiej z lat 80. XX w……………………………..

Kaplica św. Małgorzaty i św. Judyty[edytuj]
Kaplica św. Małgorzaty i św. Judyty – barokowa kaplica na Salwatorze, przy ul. św. Bronisławy 8 w Krakowie. Leży na trasie Małopolskiego Szlaku Architektury Drewnianej.

Powstała w XVII wieku, między 1689 a 1690 rokiem. Została zbudowana na miejscu poprzedniej kaplicy, którą zniszczyły pożary w 1587 i 1656 roku. Inicjatorką budowy była ksieni klasztoru Norbertanek Justyna Oraczewska.

Legenda głosi, że pierwotnie stojąca w tym miejscu kaplica została wzniesiona na fundamentach dawnej pogańskiej gontyny. Wnętrza kaplicy zdobiły niegdyś obrazy przedstawiające sceny z życia bł. Bronisławy i portrety jej przodków[2].

Obecnie istniejący budynek był wielokrotnie remontowany, zachowało się niewiele oryginalnych elementów.

Niedaleko siebie położone są trzy świątynie: św. Małgorzaty, Norbertanek iNajświętszego Salwatora (odległość ok. 100 metrów). Obecnie kaplicę można zwiedzić po mszy, która odprawiana jest raz dziennie w pierwszą i trzecią niedzielę miesiąca od maja do października.

W końcu marca 2008 r. na stoku przed kaplicą od strony ulicy ustawiono pomnik Jana Pawła II ………………………………………………………………………

Powyższy teks pochodzi z  http://pl.wikipedia.org/wiki/Kaplica_%C5%9Bw._Ma%C5%82gorzaty_i_%C5%9Bw._Judyty

Niewielka kaplica wznosząca się u stóp kopca Kościuszki

Poniższy tekst pochodzi z http://www.krakow4u.pl/kosciol-Kaplica-bl--Bronislawy-94.html

Niewielka kaplica wznosząca się u stóp kopca Kościuszki została wybudowana w połowie XIX wieku, w obrębie pierścienia austriackich fortyfikacji obronnych. Autorem jej projektu był architekt Feliks Księżarski.Obecna kaplica została wybudowana dzięki staraniom sióstr Norbertanek, w miejscu gdzie wcześniej stała tzw. pustelnia siostry Bronisławy w 1839 uznanej za błogosławioną.

Podobno na początku trzynastego stulecia w tej pustelni żyła i modliła się siostra Bronisława i tu właśnie miał wielokrotnie objawiać się jej Jezus. Budowa kaplicy została sfinansowana ze środków austriackich, jest skromną lecz pełną neogotyckiego uroku budowlą. Na wyposażenie wnętrza składa się w zasadzie tylko mały ołtarzyk z obrazem przedstawiającym objawienia bł. Bronisławy z drugiej połowy XIX wieku i kilka ławek.

Kaplica nie jest udostępniana do zwiedzania, a wyjątek stanowią pierwsze trzy dni września, kiedy codziennie odbywają tu się nabożeństwa poświęcone błogosławionej Bronisławie.  …………………………………………………………………………………………………

Kościół św. Augustyna i św. Jana Chrzciciela w Krakowie

http://pl.wikipedia.org/wiki/Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82_%C5%9Bw._Augustyna_i_%C5%9Bw._Jana_Chrzciciela_w_Krakowie

Kościół św. Augustyna i św. Jana Chrzciciela – barokowy kościół rzymskokatolickina Zwierzyńcu, przy ulicy Kościuszki 88 w Krakowie. Wraz z przylegającym do niego klasztorem Sióstr Norbertanek, w zakolu Wisły, tworzy największy, po Wawelu, kompleks zabytkowy miasta.

Historia klasztoru[edytuj]

Klasztor powstał w II połowie XII wieku, konsekrowany prawdopodobnie w 1181. Jak głosi tradycja, jego fundatorem był dziedzic Zwierzyńca, rycerz Jaksa Gryfita, który po powrocie z wyprawy krzyżowej do Ziemi Świętej wybudował w 1162 roku klasztor i kościół.

Według innych źródeł, nie jest to wcale pewne i przyjmuje się ogólnie, że zgromadzenie reguły św. Norberta powstało na Zwierzyńcu między 1144 a 1165 rokiem. Norbertanki, najstarsze żeńskie zgromadzenie zakonne w Polsce, przybyły pod Kraków z Doksau koło Pragi. Uważa się za prawdopodobne, że początkowo był to klasztor dwukonwentualny, rozdział na zgromadzenie żeńskie i męskie mogło nastąpić po 1241roku po najeździe Tatarów.

Obiekt wówczas został prawie doszczętnie zniszczony, z romańskiego kościoła i klasztoru zachowały się jedynie resztki murów. Najstarsze zachowane obecnie fragmenty pochodzą z XIII w. Jest to m.in. romański portal w kruchcie pod wieżą. Odbudowany w latach 1255-59 kościół wzniesiono z cegły, ponownie w stylu romańskim. Był jednonawowy, z prostokątnym prezbiterium. Według tradycji ponownie zniszczony przez Tatarów w 1260 i 1287.  ……………………………………………………………………………………………………………………………..

Reakcja pogańska

http://pl.wikipedia.org/wiki/Reakcja_poga%C5%84ska

Reakcja pogańska – seria wydarzeń w historii monarchii wczesnopiastowskiej w latach 30. XI wieku, których kulminacją był w roku 1034 wybuch powstania skierowanego przeciwko wzrostowi powinności prawa książęcego i wprowadzaniu chrześcijaństwa[1].

Powstanie ludowe wybuchło prawdopodobnie po śmierci Mieszka II w 1034 roku i było reakcją na nałożenie na ludność znacznych obciążeń, które były kojarzone zarówno z polityką Piastów, jak i z rozbudową i ugruntowywaniem struktur kościoła katolickiego.

Powstania ludowo-pogańskie z lat 1022 – 1034 na ziemiach polskich.

Stały się one także wyrazem sprzeciwu przeciwko religii, którą na siłę wprowadzano. Pierwsze z powstań, odbyło się w 1022 roku. Natomiast drugie było ściśle związane z innymi społecznymi konfliktami po śmierci króla Bolesława Chrobrego. Czas panowania Bezpryma/ http://pl.wikipedia.org/wiki/Bezprym /czyli w 1034 r. po ucieczce Mieszka, datuje się trzecie powstanie.

Pogaństwo  http://pl.wikipedia.org/wiki/Poga%C5%84stwo

Pogaństwo (łac. pagus - „wioska”) − określenie (często o wydźwięku negatywnym), zazwyczaj używane przez wyznawcówreligii monoteistycznych: chrześcijaństwa, judaizmu i islamu w stosunku do wyznawców innych religii, głównie politeistycznych ianimalistycznych[1].

Samo słowo "pogaństwo" pojawiło się w V wieku, gdy miała miejsce wzmożona chrystianizacja Cesarstwa Rzymskiego, której skutecznie opierali się mieszkańcy wiosek. Wioski te po łacinie nazywano pagus i właśnie od tego słowa powstało określenie „pogaństwo”[2] (według części odmiennych opinii słowo paganus oznaczało pierwotnie "górala", mieszkańca górskiej gminy pasterskiej).

Artykuł Aleksandra Krawczuka o poganach

Poniższy tekst można przeczytać w całości na stronie

http://www.racjonalista.pl/kk.php?s=1062&q=Aleksander.Krawczuk.o.poganach&PHPSESSID=q6mbbov2cl40ni95c8qelk8og4

— Czy w pańskiej wierze jest też miejsce dla słowiańskiego Światowida?

Dla Światowida i wszystkich dawnych kultów. Kulty antyczne, pogańskie, śródziemnomorskie i nasze słowiańskie — miały bardzo sympatyczną cechę, o której się zapomina — wszystkie były związane z przyrodą, z kultem przyrody. W wierzeniach tych występują święte gaje, każda gwiazda jest czymś żyjącym i wreszcie u nas, słowiańskich pogan, występują święte drzewa. I przychodzą pierwsze misje chrześcijańskie na nasze ziemie. Od czego zaczynają szerzenie swojej wiary? Od……………………………………………………………………………………………………………… ……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….Chrześcijaństwo przyniosło ze sobą władczy stosunek do świata. Stosunek pana, a nie współmieszkańca. Podczas gdy dla nas, jeszcze raz podkreślam, pobożnych pogan cały świat jest na równych prawach. I dlatego jestem politeistą.

To nasza tradycja. Zapomniana i mało znana, Naprawdę aż strach pomyśleć że wyrzekamy się takich pięknych dziejów. Magii SŁOWIAŃSKIEJ.