wtorek, 27 grudnia 2016

slonce i ruch na niebosklonie

POGANIE                                                                                                                                                                  

Legendy Krakowa są odbiciem zdarzeń i pragnień.

                                                               Kto je stworzył ?

                  Ile w nich prawdy ? Sami musimy to rozszyfrować.

  Zapraszam w głąb marzeń i lęków, 
                                              CELTÓW,
                                                   SŁOWIAN,
                                                         GOTÓW,
                                                             WANDALI,
                                                                    .................... .
             To magia krakowskich kopców.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                              

Słowianie

Światowid ze Zbrucza


Zbiory - Muzeum Archeologiczne w Krakowie, 31-002 Kraków,
ul. Senacka 3
Ośrodek Magazynowo-Studyjny w Branicach i siedziba Oddziału Muzeum w Nowej Hucie: 31-985 Kraków-Nowa Huta, os. Branice, ul. Sasanek 2A                                                                                   Kalendarz, który opowiada o kopcach ?                                                                                                                                                                                 CELTOWIE     

Celtycki grobowiec sprzed 2600 lat

                            Ta mapka pokazuje wielkie migracje z obszaru Imperium Celtów w Epoce Lateńskiej. 


                                       http://archeowiesci.pl/t/celtowie/

Wielki kopiec grobowy Magdalenenberg w Schwarzwaldzie (Niemcy) 

jest jednocześnie księżycowym kalendarzem i mapą nieba 

                                         – ustalił dr Allard Mees 



                                        http://www.rp.pl/artykul/735982.html

Starożytne cmentarzysko okazało się kalendarzem i astronomicznym obserwatorium
Niezwykłego odkrycia dokonali niemieccy naukowcy z Romisch-Germanisches Zentralmuseum w Meinz (Centralne Rzymsko-Germańskie Muzeum). Przeglądając i weryfikując stare plany cmentarzyska w Magdalenenbergu, koło
Villingem-Schwenningen w Schwarzwaldzie, badanym jeszcze przed II wojną, ze zdumieniem zauważyli, że cały cmentarny kompleks wraz z centralnym książęcym tumulusem (grobowiec nakryty nasypem kamienno-ziemnym) ma ścisły związek z układem ciał niebieskich. Układ grobów wokół centralnego tumulusa dokładnie odwzorowuje gwiezdne konstelacje nieba widziane z półkuli północnej.

  http://grenzwissenschaft-aktuell.blogspot.com/2011/06/archaologen-finden-riesigen.html

Nasa löst Rätsel des Schwarzwälder

                                                Stonehenge




Opowieści o celtach

Opowiem historie z kart Polski, która jest mało znana.
Zasłonięta mgłą tajemnicy.
Nasza wiedza o ziemi ojczystej rozpoczyna się od Biskupina, Kraka, Mieszka I.
Oczywiście jest to bardzo drastyczny skrót myślowy.
Wcześniej były lasy gdzie okiem spojrzeć.
Jednak byli i CELTOWIE
Pominę świadomie inne ludy zamieszkujące nasze ziemie w pradziejach..
Słowo Celtowie ma dla mnie pewną magię.
    To ciekawe i intrygujące. Kto otwierał pradzieje ziemi Krakowskiej.
    Może  za śmiała hipoteza, ale jest tu ukryta prawda.
    Celtowie, zostawili Słowianom pewną wiedzę.
    Niestety stopniowo ulegała zatarciu przez setki lat.
    Jednak  proponuję poszukać magii, dosłownie i w przenośni.
    Magii widoku, magii ludu celtyckiego.
    Wawel prawdopodobnie powstał na, CELTYCKIM MAGICZNYM WZGÓRZU.......
     Druga śmiała teza, ale kto by się oparł urokowi Wzgórza Wawelskiego, Groty Wawelskiej.
     Usytuowanie wzniesienia pomiędzy widełkami Wisły, dodawało majestatu i tajemniczości.
     Tego nie można przeoczyć.
     Tutaj rodzi się dużo domysłów.
                          Ale czemu nie puścić wodze fantazji.

Na początek o prawdziwych, opisanych faktach.


   Celtowie są jednym z pierwszych ludów zamieszkujących na terenie Polski, który jest stosunkowo dobrze znany z przekazów autorów antycznych. W drugiej połowie ostatniego millenium przed Chrystusem Celtowie odgrywali istotną rolę w historii Europy. Byli twórcami pierwszej, poza obszarami śródziemnomorskimi, paneuropejskiej cywilizacji. Rozciągała się ona od Irlandii na zachodzie po Ukrainę na wschodzie i od Skandynawii na północy po Alpy na południu. Wszystkie ludy żyjące na tym terenie znajdowały się pod silnym wpływem Celtów i ich kultury, tzw. kultury lateńskiej (nazwa od stanowiska La Te;ne w Szwajcarii). Przybycie na nasz teren grupy osadników celtyckich miało miejsce ok. 300 r. p.n.e., lub tuż przed tą datą. Grupy te wywodziły się najprawdopodobniej z Moraw. Podobnie jak w przypadku innych nowo zasiedlanych obszarów (okolice Wrocławia, Górny Śląsk, dorzecze Sanu), Celtowie kierowali się do regionów stosunkowo słabo zaludnionych, a przy tym żyznych i bogatych w cenne surowce. Najprawdopodobniej sól (złoża solankowe) była jednym z najważniejszych powodów imigracji celtyckiej do zachodniej Małopolski.


  Materiały zaczerpnięte ze strony - http://www.ma.krakow.pl/oddzial_Nowa_Huta/pradzieje/okres_latenski          
Mapa osadnictwa celtyckiego pod Krakowem ok. 250 r. przed Chr.

Około 100 r. p.n.e. dotarły w rejon Nowej Huty kolejne grupy Celtów, tym razem przybywające z południowo-wschodniej Słowacji. Założono wtedy nowe osady, min. w Krzesławicach i Mogile. Rozpoczął się okres największej prosperity osadnictwa celtyckiego na naszym terenie. Znaleziska archeologiczne świadczą, że Celtowie zamieszkujący tereny Nowej Huty nie różnili się zasadniczo od swych pobratymców z centralnych, wyżej dotąd rozwiniętych, rdzennych obszarów świata celtyckiego. Większość powszechnych na terenach Celtyki wysoko zaawansowanych technologii i wynalazków a także cech ich kultury, znajduje odzwierciedlenie w materiałach nowohuckich.  

Celtowie byli znakomitymi rzemieślnikami. Naczynia wykonywali przy użyciu koła garncarskiego (nieznanego dotąd na ziemiach polskich) i wypalali je w specjalnych piecach znanych z Wyciąża. Wykazywali się też znajomością hutnictwa metali kolorowych i żelaza. Celtyccy kowale wykonywali narzędzia pracy, broń i ozdoby.              Z aginione historie.
   Czy mogą być prawdziwe?

 Zapewniam Państwa temat jest pasjonujący. Otwiera inne karty historii. Powstają znaki zapytania i nasze zdziwienie. Postarajmy zagadnienie rozpracować w miarę dokładnie. 
 Prawie większość dowodów uległa zatarciu przez wielkomiejskie miasto.
Jednak to zadziwiające technika, wiedza naszych przodków przetrwała przez setki lat, 1300 lat, a może 2500 lat. 
      Góruje nad Krakowem.
  To jest inne oblicze Krakowa.  
  
  1. Czy to możliwe, że pierwszą budowlą na wzniesieniu  
          wawelskim był kopiec ziemny usypany przez naszych 
          przodków ?
  
  2. Jaką spełniał funkcję ?

Opowiem historie z kart Polski, która jest mało znana.



A tak na prawdę, jest owiana tajemnicą zaginionej 

historii ziem polskich.

W publikatorach można odnaleźć jedynie dwie wzmianki.

Lakoniczne i prawie nie do zauważenia. To tezy śmiałe i na pierwszy rzut oka budzące uśmiech.

Zapewniam tezy nie padają z ust osób przypadkowych, twierdzenia są oparte na pomiarach geodezyjnych i wiedzy całkowicie racjonalistycznej.
   

Nasza wiedza o ziemi ojczystej rozpoczyna się od Biskupina, Kraka, Mieszka I.
Oczywiście jest to bardzo drastyczny skrót myślowy. Ale co było przed tymi wiekami? Były lasy gdzie okiem spojrzeć.
Nasi przodkowie biegali odziani w skóry. Tak myślicie mili czytelnicy!!!!!!!!
Jednak nie, byli CELTOWIE.

400 lat przed naszą erą !!!!!!!!

Trochę tę opowieść pociągniemy, ale zapewniam historyczne i ezoteryczne wrażenia.

Wszystko jest prawdą i zadziwiającym spotkaniem z Krakowem.

Postaram się, codziennie parę wersów wrzucić i dojść do dnia dzisiejszego.
Bo historia dopiero się rozpoczyna i trzeba ją zweryfikować.

Zapraszam do udziału w przygodzie z faktami. 

Zacznę od początku. Kraków to znane miasto w europie. Ma piękny Wawel, z miejscem MOCY.
Przez Kraków leniwie płynie rzeka Wisła, niczym Nil w Egipcie. Zapewniam że te porównanie ma sens. To polski NIL. To identyczne wibracje.

A mnie pewnego dnia przyszło do głowy, ot tak sobie.
                      Takie pytanie.
                                                  Czemu w Krakowie, okolicach nie ma kręgów kamiennych? Na pomorzu i północnych rejonach jest ich bez liku. Czemu stolicę Polski wzniesiono na wzgórzu wawelskim ?
    Przecież ludzie nie działają bezmyślnie. Dobra. OK. Krak, Wanda i co..........?
Lata temu czytałem o Celtach zamieszkujących krakowskie rejony.
           Może to oni dali początki dawnej stolicy POLSKI.      

I tak myśląc i dywagując pobiegłem na ławeczkę pod kopcem Piłsudskiego.
Oczywiście żartuję, spokojnie pomaszerowałem.
Myśli mi cały czas krążyły koło Wawelu i Groty Wawelskiej.  Krążyły wokół naszych przodków i smoka wawelskiego.
  

Czy tak rozpoczyna się nasza historia Polski. Smoki, Krak, Biskupin, Mieszko I.
Wiem to drastyczny skrót. I brak w nim chronologii.

Nie uwierzyłem i coś mi zaczęło szeptać. 
      Kręgi, to mały wymiar. Kraków jest duży obszarowo. Cywilizacja małe znaki zaciera szybko. 

                                  A może trzeba popatrzyć z lotu ptaka. Z samolotu.  

Mili słuchacze !!!    Strzał w 10  !!!

Dla potwierdzenia moich słów zamieszczam artykuł prasowy z roku 2006.

Jest początkiem odkrywania nowego Krakowa.

Czemu nie chcemy zmienić kart historii ?
   Wiem, to niewygodne !
   Bardzo kłopotliwe, uznanie naszej dawnej     
                         pogańskiej wiary.
   Niektóre sanktuaria krakowskie stoją na miejscu dawnych gontyn.
Chram (także kącinakupiszta; niepoprawnie: kontynagontyna) – przedchrześcijański typ budowli sakralnej u Słowian – miejsce spotkań, modlitwnabożeństw i wróżb, którego rolę pierwotnie pełniły święte gaje..........
................  http://pl.wikipedia.org/wiki/Chram                                                                                                                                                                    

Wandalowie                                                                   Tekst zaczerpnięty z - / http://pl.wikipedia.org/wiki/Wandalowie


Wandalowie















Kultury archeologiczne okresu przedrzymskiegoepoki żelaza (600 lat p.n.e – I w. p.n.e.)
     grupy nordyckie
     kultura jastorfska
     grupa Harpstedt-Nienburg
     plemiona celtyckie
     kultura przeworska
     grupa gubińska
     kultura oksywska
     kultura wschodniobałtycka strefy leśnej
     kultura kurhanów zachodniobałtyjskich
     kultura zarubiniecka
     grupy estońskie
     grupy trackie
     kultura Poieneşti-Lukaševka
 – grupa plemion wschodniogermańskich, zamieszkująca przedWielką wędrówką ludów Europę Środkową (dzielili się na Silingów i Hasdingów, część badaczy jako wandalskie zalicza też plemiona Wiktofalów, Lakringów iHariów[1]). W noc sylwestrową 406 roku wraz ze Swebami i Alanami przekroczyli zamarznięty Ren w pobliżu Moguncji[2], po czym przez trzy lata pustoszyli Galię. W trakcie dalszej wędrówki po Cesarstwie dotarli do Północnej Afryki, gdzie po zdobyciu Kartaginy założyli swoje własne państwo (439). Przetrwało ono sto lat i zostało ostatecznie podbite przez Cesarstwo Bizantyjskie w latach 533-534.


Kierunki migracji Wandalów (kolorem zółtym zaznaczono Hasdingów, a malinowym Siligów)

Historia[edytuj]


Uproszczona mapa różnych najazdów na teren cesarstwa rzymskiego, przedstawiająca migrację Wandalów (kolor niebieski) z dzisiejszej Polski, przez Dację, Galię, Iberię do północnej Afryki i ich ataki na terenie Morza Śródziemnego, wliczając w to złupienie Rzymu w 455 roku.

     Anglowie, Sasi
     Frankowie
     Goci
     Wizygoci
     Ostrogoci
     Hunowie
     Wandalowie

Wandalowie w Europie Środkowej[edytuj]

Obecnie wśród badaczy dominuje pogląd o związku Wandalów[3], przebywających od III w. p.n.e. na ziemiach polskich[4], z ludnością kultury przeworskiej. Stanowili istotny komponent wieloetnicznego Związku Lugijskiego[5].
W czasie wywołanej najazdem Hunów (od 375 r.) wędrówki ludów część Wandalów (Hasdingowie) sprzymierzyła się z irańskojęzycznym ludem Alanów i dotarła na obszary między Dunajem i Cisą. W czasie wędrówki na południe zasiedlali tereny południowo-wschodniej Polski i założyli swą nekropolię w Prusieku, pierwszą rozpoznaną w polskich Karpatach[6][7].

Afrykańskie państwo Wandalów[edytuj]

Information icon.svg Osobny artykuł: Najazd Wandalów na Afrykę Północną.
Information icon.svg Osobny artykuł: Królowie Wandalów.
Hasdingowie przekroczyli w noc sylwestrową 406 r. Ren w rejonie Mogontiacum (Moguncji) i znaleźli się na ziemiach cesarstwa rzymskiego. W 409 r. dotarli doHiszpanii, podczas gdy inne odłamy Wandalów dotarły do Dacji i Panonii. W 416 r. zawarli z przybyłymi wcześniej do Hiszpanii, Alanami (plemię sarmackie) unię personalną; ich królowie nosili odtąd tytuł rex Vandalorum et Alanorum ("król Wandalów i Alanów"). Z Półwyspu Iberyjskiego pod wodzą Genzeryka przeprawili się przez Cieśninę Gibraltarską (w sile ok. 80 000 ludzi) do Afryki Północnej w 429, gdzie utworzyli – po zdobyciu Kartaginy w 439 – kwitnące aż do 477 r., państwo Wandalów i Alanów, które obejmowało Mauretanię, wyspy Morza Śródziemnegowraz z Sardynią, Korsyką i czasowo Sycylią. Wandalowie żyli z łupów i piractwa, które zagrażało całemu basenowi Morza Śródziemnego.
W 455 roku złupili w jednym wypadzie Rzym, a ogromne skarby przewieźli doKartaginy. Było to odwetem za pogwałcenie traktatu zawartego międzyGenzerykiem, a cesarzem rzymskim, Walentynianem III. Jeden z punktów mówił o zaślubinach córki cesarskiej, Eudokii, z synem Genzeryka, Hunerykiem. W czasie wyprawy porwano ją i wywieziono do państwa Wandalów, gdzie została żoną królewskiego syna. Kolejni cesarze i wodzowie rzymscy podejmowali bezskuteczne wyprawy przeciwko Wandalom. Teodoryk, król Ostrogotów i władcaItalii, zawarł z Wandalami pokój.

Upadek Królestwa Wandalów[edytuj]

Information icon.svg Osobny artykuł: Wojna Cesarstwa Bizantyńskiego z Wandalami.
Na początku lat 30. VI wieku cesarz bizantyjski Justynian postanowił pokonać Wandalów. By odwrócić uwagę przeciwnika, wywołano bunt ludności na Sardynii. Gdy Wandalowie zajmowali się tłumieniem buntu, wojsko bizantyjskie w sile 15 000 żołnierzy wylądowało w Afryce. Belizariusz, dowódca wojsk bizantyjskich, pokonał Wandalów w dwóch bitwach pod Kartaginą. Król Wandalów, Gelimer, zamknął się w twierdzy numidyjskiej, ale wzięto go głodem. Został przewieziony doKonstantynopola, gdzie zamieszkał w podarowanym mu majątku. Wiedząc, że nie ma szans na obronę królestwa Wandalów, pozwolił na włączenie go do cesarstwa. Jego żołnierzy wcielono do armii cesarskiej, gdzie szybko stracili swą odrębność.
Niestety, dzieje Wandalów znamy jedynie z dokumentów pozostawionych przez ich zwycięzców oraz innych ludów germańskich, takich jak Frankowie, Gotowie i Longobardowie. Wandalowie podobnie jak większość Germanów w czasie wielkiej wędrówki ludów byliarianami. Arianizm zwalczany był przez Kościół katolicki jako herezja. Przeciwnicy i zwycięzcy Wandalów skazali ich na zapomnienie, tym bardziej, że w dalszej historii tego ludu nie znalazł się już żaden władca równie wybitny jak Genzeryk. Pisma Wandalów i ich tradycja kulturalna zostały zniszczone, a oni sami wtopili się bez śladu w miejscową ludność mauretańską i łacińskojęzyczną. Część została deportowana do Italii. Ich losy znamy przede wszystkim z opisów katolickich pisarzy takich jakFulgencjusz z Ruspe i Wiktor z Wity.

Dziedzictwo etymologiczne[edytuj]

Od zniszczeń pozostawionych po najeździe na Rzym (w poszukiwaniu metalu Wandalowie wyrywali żelazne klamry spinające kamienie, z których zbudowane były budynki, powodując ich rychłe zawalenie) nazwa plemienna wandal stała się synonimem osobnika niszczącego wszystko na swojej drodze. W języku polskim dla rozróżnienia stosuje się dwie formy: Wandalowie na określenie członków plemienia oraz wandale na określenie osób bezcelowo niszczących różne dobra, czyli oddających sięwandalizmowi.
Jedna z hipotez wywodzi nazwę południowej części Hiszpanii, Andaluzji od zniekształconego przez Arabów określenia Vandolita(teren Wandalów).

Świadectwa piśmiennictwa[edytuj]

Mało wiadomo o języku wandalskim. Dialekt prekmurski uznawany czasem za język słoweński zwano czasem dawniej językiem wandalskim. W latach 1669-1686 na ziemi słupskiej wydzielono Okręg Wandalski, wśród poddawanej zniemczeniu lokalnej ludności słowiańskiej, z odprawianymi polskimi nabożeństwami dla ludu określanego jako Wenden (łac. Vandali) lub Cassuben[8].
Inne wzmianki o Wandalach w różnych kontekstach są zawarte w dziełach:
  • Pontanusa w katechizmie Marcina Lutra,
  • Adama z Bremy w „Annales Augustani” (1056),
  • Gerharda z Augsburga w „Miracula Sancti Oudalrici” (983–993),
  • „Annales Alamanici” (796),
  • Prokopiusza z Cezarei 2 z 8 tomów „Historii wojen” poświęcił wojnom z Wandalami (550),
  • Tacyta (przed 76).
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                       

Okres Rzymski

Tekst Pobrano Ze Strony - Http://Polskiedzieje.Pl/Pozostale-Artykuly/Stosunki-Gospodarcze-Ziem-Polskich-Z-Imperium-Rzymskim.Html

Na ziemiach Polskich po zakończeniu okresu późlateńskiego ( ok. od drugiej polowy do końca II w.p.n.e) zaczyna się okres zwany rzymskim. Nazwany on został właśnie w ten sposób, ponieważ właśnie w tym okresie możemy zauważyć największy dotychczas wpływ cesarstwa rzymskiego na społeczeństwo polskich plemion słowiańskich.
Okres rzymski można podzielić na trzy podokresy:
I podokres – od 35 do 170 r.n.e,
II podokres – 170 – 370 r.n.e,
III podokres – od 370 do schyłku Vw.n.e.
Okres od I do III w.n.e obejmuje jedynie czasy pierwszego podokresu oraz początek drugiego. W tym właśnie czasie oddziaływania rzymskie są najbardziej widoczne.
Co spowodowało wpłynięcie Rzymian na cywilizację Słowian? Przyczyn jest wiele. Posiadamy wiele źródeł materialnych, ciągłe badania archeologiczne dają nam możliwość wgłębienia się w historie danego okresu.
Za jedną z przyczyn można uważać przemarsz obcych plemion przez tereny polskie np. w 170 roku miał miejsce najazd gotów. Cywilizacja ta w chwili ataku znajdowała się już pod wpływem silnego oddziaływania rzymskiego. Wprowadziła ona liczne obrzędy oraz tradycje do kultury polskiej, również doprowadziła do zmiany rzemiosła.
Ludów takich było znacznie więcej np. Longobardowie (nieliczne grupy Słowian zasiedlały ten sam teren) oraz inne ludy germańskie. Tak, więc do powstania okresu rzymskiego przyczynił się zarówno inne ludy jak i sami Rzymianie.           

środa, 7 maja 2014


Salwator, miejsce szczególnej tradycji dawnego pogaństwa, kultu Słowian.
To tylko fragment Krakowskich GONTYN.

Miejsce MOCY ?

Chram  http://pl.wikipedia.org/wiki/ChramChram (także kącina, kupiszta; niepoprawnie: kontyna, gontyna) – przedchrześcijański typ budowli sakralnej u Słowian – miejsce spotkań, modlitw, nabożeństw i wróżb, którego rolę pierwotnie pełniły święte gaje. W językach ukraińskim, rosyjskim i białoruskim,czeskim, bułgarskim chram nadal jest powszechnie lub zamiennie używanym określeniem świątyni. Określenia chram w języku polskim używa się również w odniesieniu do świątyń shintoistycznych, dla odróżnienia od świątyń buddyjskich. Słowo gontyna jest wyrazem sztucznym, stworzonym ok. 1860, przez Bronisława Trentowskiego, fałszywie odtworzone przez adideację do słowa gont z kronik niemieckich z XII wieku[1].
Zasadniczo w środowiskach badawczych przyjęto tezę, iż na terenach obecnej Polski tzw. pogaństwo słowiańskie (z powodu Chrztu Polski) nie rozwinęło się na tyle by wykształcić znaczącą warstwę kapłańską czy też by wznosić budowle sakralne. O ile niewykształceniu się warstwy kapłańskiej przeczyć mogą poniekąd badania językoznawcze (choćby takich terminów jak żerca czywołchw), o tyle brak śladów budowy świątyń na terenach obecnej Polski niektóre środowiska tłumaczą przeprowadzaną stosunkowo wcześnie i bezkompromisowo chrystianizacją. Według zwolenników istnienia pogańskich świątyń we wczesnym średniowieczu, ich brak czyniłby te ziemie swego rodzaju ewenementem zakładając, że takowe spotykano u Słowian Zachodnich – m.in. w Szczecinie iWolinie, a nawet wschodnich). Potwierdzenia tej tezy, wraz z rozwojem nauki, doszukują się oni w najnowszych badaniach archeologicznych (szczególnie w tych miejscach przeprowadzanych badań archeologicznych, gdzie na terenie Polski lokalizację kącin sugerowały wcześniej liczne podania i legendy związane choćby z historią polskich miast lub wręcz chrześcijańskich sanktuariów – np. Kościół w Mileszkach – kiedy to wówczas szczycono się wręcz niszczeniem pogańskich chramów i budowaniem w tym miejscu świątyń chrześcijańskich)…………………………………………….


Kościół Najświętszego Salwatora w Krakowie

                                        
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82_Naj%C5%9Bwi%C4%99tszego_Salwatora_w_Krakowie
Kościół Najświętszego Salwatora w Krakowie – zabytkowy kościół znajdujący się na krakowskim Zwierzyńcu, na niewielkim wzgórzu stanowiącym wschodnie zakończenie masywu Wzgórza św. Bronisławy (ul. św. Bronisławy 9).
Historia
Początki kościoła nie zostały ostatecznie wyjaśnione. Tradycja głosi, że kościół miał powstać na miejscu pogańskiej świątyni, a kazania tutaj miał głosić jeszcze św. Wojciech.
W źródłach pisanych pierwsza wzmianka o kościele znajduje się w Roczniku Kapitulnym Krakowskim, gdzie pod rokiem 1148 zanotowano dediactio ecclesiae sancti Salvatoris. W przywileju księciaBolesława Wstydliwego z 1256 fundacja przypisana jest jego poprzednikom, książętom krakowskim. Jan Długosz z kolei jako fundatora wymienia Piotra ze Skrzynna (Piotra Włostowica).
Badania archeologiczne, wielokrotnie prowadzone w XX w. nie dały całkowicie jednoznacznej odpowiedzi na pytanie o początki kościoła. Pierwsi badacze (Z. Gawlik, J. Hawrot, A. Żaki) opowiadali się za powstaniem świątyni zasadniczo w XII w.[2]Jednak prowadzący badania w latach 60. i 70. W. Grabski, W. Zin i F. Radwański, którzy dokonali tutaj znaczących odkryć, postawili tezę o trzech fazach budowli średniowiecznej:
§ faza I – kościół na planie krzyża greckiego, datowany najpóźniej na drugą połowę X w. (a wiązany z panowaniem czeskim lub nawet wielkomorawskim – datacja na podstawie analogii w powstawaniu budowli na planie krzyża greckiego na terenie Europy Środkowej oraz wezwania kościoła),
§ faza II – rotunda, postawiona na miejscu prezbiterium, podczas gdy pozostałe części kościoła na planie krzyża greckiego mogły służyć np. jako palatium,
§ faza III – kościół romański z XII w., którego relikty znajdują się w murach dzisiejszej świątyni[3].
Teoria ta, choć często pojawiająca się do dziś w popularnych publikacjach, zakwestionowana została przez dość przekonywające wyniki badań T. Lenkiewicz-Radwańskiej z lat 80. XX w……………………………..

Kaplica św. Małgorzaty i św. Judyty[edytuj]
Kaplica św. Małgorzaty i św. Judyty – barokowa kaplica na Salwatorze, przy ul. św. Bronisławy 8 w Krakowie. Leży na trasie Małopolskiego Szlaku Architektury Drewnianej.
Powstała w XVII wieku, między 1689 a 1690 rokiem. Została zbudowana na miejscu poprzedniej kaplicy, którą zniszczyły pożary w 1587 i 1656 roku. Inicjatorką budowy była ksieni klasztoru Norbertanek Justyna Oraczewska.
Legenda głosi, że pierwotnie stojąca w tym miejscu kaplica została wzniesiona na fundamentach dawnej pogańskiej gontyny. Wnętrza kaplicy zdobiły niegdyś obrazy przedstawiające sceny z życia bł. Bronisławy i portrety jej przodków[2].
Obecnie istniejący budynek był wielokrotnie remontowany, zachowało się niewiele oryginalnych elementów.
Niedaleko siebie położone są trzy świątynie: św. Małgorzaty, Norbertanek iNajświętszego Salwatora (odległość ok. 100 metrów). Obecnie kaplicę można zwiedzić po mszy, która odprawiana jest raz dziennie w pierwszą i trzecią niedzielę miesiąca od maja do października.
W końcu marca 2008 r. na stoku przed kaplicą od strony ulicy ustawiono pomnik Jana Pawła II ………………………………………………………………………
Powyższy teks pochodzi z  http://pl.wikipedia.org/wiki/Kaplica_%C5%9Bw._Ma%C5%82gorzaty_i_%C5%9Bw._Judyty

Niewielka kaplica wznosząca się u stóp kopca Kościuszki




Poniższy tekst pochodzi z http://www.krakow4u.pl/kosciol-Kaplica-bl--Bronislawy-94.html
Niewielka kaplica wznosząca się u stóp kopca Kościuszki została wybudowana w połowie XIX wieku, w obrębie pierścienia austriackich fortyfikacji obronnych. Autorem jej projektu był architekt Feliks Księżarski.Obecna kaplica została wybudowana dzięki staraniom sióstr Norbertanek, w miejscu gdzie wcześniej stała tzw. pustelnia siostry Bronisławy w 1839 uznanej za błogosławioną.
Podobno na początku trzynastego stulecia w tej pustelni żyła i modliła się siostra Bronisława i tu właśnie miał wielokrotnie objawiać się jej Jezus. Budowa kaplicy została sfinansowana ze środków austriackich, jest skromną lecz pełną neogotyckiego uroku budowlą. Na wyposażenie wnętrza składa się w zasadzie tylko mały ołtarzyk z obrazem przedstawiającym objawienia bł. Bronisławy z drugiej połowy XIX wieku i kilka ławek.
Kaplica nie jest udostępniana do zwiedzania, a wyjątek stanowią pierwsze trzy dni września, kiedy codziennie odbywają tu się nabożeństwa poświęcone błogosławionej Bronisławie.  …………………………………………………………………………………………………


Kościół św. Augustyna i św. Jana Chrzciciela w Krakowie
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82_%C5%9Bw._Augustyna_i_%C5%9Bw._Jana_Chrzciciela_w_Krakowie
Kościół św. Augustyna i św. Jana Chrzciciela – barokowy kościół rzymskokatolickina Zwierzyńcu, przy ulicy Kościuszki 88 w Krakowie. Wraz z przylegającym do niego klasztorem Sióstr Norbertanek, w zakolu Wisły, tworzy największy, po Wawelu, kompleks zabytkowy miasta.
Historia klasztoru[edytuj]
Klasztor powstał w II połowie XII wieku, konsekrowany prawdopodobnie w 1181. Jak głosi tradycja, jego fundatorem był dziedzic Zwierzyńca, rycerz Jaksa Gryfita, który po powrocie z wyprawy krzyżowej do Ziemi Świętej wybudował w 1162 roku klasztor i kościół.
Według innych źródeł, nie jest to wcale pewne i przyjmuje się ogólnie, że zgromadzenie reguły św. Norberta powstało na Zwierzyńcu między 1144 a 1165 rokiem. Norbertanki, najstarsze żeńskie zgromadzenie zakonne w Polsce, przybyły pod Kraków z Doksau koło Pragi. Uważa się za prawdopodobne, że początkowo był to klasztor dwukonwentualny, rozdział na zgromadzenie żeńskie i męskie mogło nastąpić po 1241roku po najeździe Tatarów.
Obiekt wówczas został prawie doszczętnie zniszczony, z romańskiego kościoła i klasztoru zachowały się jedynie resztki murów. Najstarsze zachowane obecnie fragmenty pochodzą z XIII w. Jest to m.in. romański portal w kruchcie pod wieżą. Odbudowany w latach 1255-59 kościół wzniesiono z cegły, ponownie w stylu romańskim. Był jednonawowy, z prostokątnym prezbiterium. Według tradycji ponownie zniszczony przez Tatarów w 1260 i 1287.  ……………………………………………………………………………………………………………………………..

Reakcja pogańska
http://pl.wikipedia.org/wiki/Reakcja_poga%C5%84ska
Reakcja pogańska – seria wydarzeń w historii monarchii wczesnopiastowskiej w latach 30. XI wieku, których kulminacją był w roku 1034 wybuch powstania skierowanego przeciwko wzrostowi powinności prawa książęcego i wprowadzaniu chrześcijaństwa[1].
Powstanie ludowe wybuchło prawdopodobnie po śmierci Mieszka II w 1034 roku i było reakcją na nałożenie na ludność znacznych obciążeń, które były kojarzone zarówno z polityką Piastów, jak i z rozbudową i ugruntowywaniem struktur kościoła katolickiego.
Powstania ludowo-pogańskie z lat 1022 – 1034 na ziemiach polskich.
Stały się one także wyrazem sprzeciwu przeciwko religii, którą na siłę wprowadzano. Pierwsze z powstań, odbyło się w 1022 roku. Natomiast drugie było ściśle związane z innymi społecznymi konfliktami po śmierci króla Bolesława Chrobrego. Czas panowania Bezpryma/ http://pl.wikipedia.org/wiki/Bezprym /czyli w 1034 r. po ucieczce Mieszka, datuje się trzecie powstanie.

Pogaństwo  http://pl.wikipedia.org/wiki/Poga%C5%84stwo
Pogaństwo (łac. pagus - „wioska”) − określenie (często o wydźwięku negatywnym), zazwyczaj używane przez wyznawcówreligii monoteistycznych: chrześcijaństwa, judaizmu i islamu w stosunku do wyznawców innych religii, głównie politeistycznych ianimalistycznych[1].
Samo słowo "pogaństwo" pojawiło się w V wieku, gdy miała miejsce wzmożona chrystianizacja Cesarstwa Rzymskiego, której skutecznie opierali się mieszkańcy wiosek. Wioski te po łacinie nazywano pagus i właśnie od tego słowa powstało określenie „pogaństwo”[2] (według części odmiennych opinii słowo paganus oznaczało pierwotnie "górala", mieszkańca górskiej gminy pasterskiej).

Artykuł Aleksandra Krawczuka o poganach
Poniższy tekst można przeczytać w całości na stronie
http://www.racjonalista.pl/kk.php?s=1062&q=Aleksander.Krawczuk.o.poganach&PHPSESSID=q6mbbov2cl40ni95c8qelk8og4
— Czy w pańskiej wierze jest też miejsce dla słowiańskiego Światowida?
Dla Światowida i wszystkich dawnych kultów. Kulty antyczne, pogańskie, śródziemnomorskie i nasze słowiańskie — miały bardzo sympatyczną cechę, o której się zapomina — wszystkie były związane z przyrodą, z kultem przyrody. W wierzeniach tych występują święte gaje, każda gwiazda jest czymś żyjącym i wreszcie u nas, słowiańskich pogan, występują święte drzewa. I przychodzą pierwsze misje chrześcijańskie na nasze ziemie. Od czego zaczynają szerzenie swojej wiary? Od……………………………………………………………………………………………………………… ……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….Chrześcijaństwo przyniosło ze sobą władczy stosunek do świata. Stosunek pana, a nie współmieszkańca. Podczas gdy dla nas, jeszcze raz podkreślam, pobożnych pogan cały świat jest na równych prawach. I dlatego jestem politeistą.

To nasza tradycja. Zapomniana i mało znana, Naprawdę aż strach pomyśleć że wyrzekamy się takich pięknych dziejów. Magii SŁOWIAŃSKIEJ.